آن سوی دلتنگی ها همیشه خدایی هست که داشتنش جبران همه ی نداشتن هاست.

همیشه بزرگترین دغدغه ش این بود که تو زندگی ازروی عقل و منطق تصمیم بگیره وبا احتیاط رفتار کنه تا مبادا کار اشتباهی انجام بده وبعدها دچار پشیمانی بشه......

حالا به یکباره اتفاقاتی می افته و ذهنش پر میشه از افکاری که اونو توی درستی یا نادرستی کاراش دچار شک وتردید می کرد.

اوضاع روحی خوبی نداشت ،باورکردن اتفاقات اخیر براش سخت بود.امتحانات پایان ترم تو اون موقعیت کارو براش دشوارتر می کرد.

دوست داشت به روزای آروم و خوب گذشته اش برگرده, حالا تو این زمان بیش ازهروقت دیگه ای به کسی نیاز داشت که تواون شرایط سخت مثل همیشه آرومش کنه و تنهاش نذاره. اما حالا دیگه اون نبود......

باید درمشکلات سکوت کرد,شاید خدا حرفی برای گفتن داشته باشد.

واوسکوت کرد و صدای خدا را شنید.....

"انگاه که دوست داری کسی به یادت باشد به یاد من باش که من همیشه به یاد توام"از طرف بهترین دوستت خدا

اما زندگی هنوزجریان داشت واو نباید درمسیر اهدافش توقف می کرد;او نباید در برابر مشکلات رنگ می باخت. او خوب می دانست خدا در تمام روزهای سختش با او بوده ویک لحظه هم تنهایش نگذاشته است.

ان روزها به سختی گذشت واو درکمال ناباوری امتحاناتش را به خوبی پشت سر گذاشت وحتی توانست عنوان شاگرد اولی را دردانشگاه کسب کند.

(بعضی مواقع در زندگی آدمها اتفاقاتی رخ می ده که هرچند ممکنه درآن زمان زیاد خوشایند ما نباشه اما بعدها که به اون فکر می کنیم می تونیم به حکمتش پی ببریم.)

همیشه پشت هردربسته ای خداوند ایستاده است.

قانون جذب میگه:فقط مهم اینه که آدم چیزی رو واقعا بخواد وبخاطرش تلاش کنه تا بهش برسه. اما ایا این موضوع در همه ی موارد صدق می کنه؟

دربعضی مواقع خواسته وتلاش یک فرد برای رسیدن به یک هدف کافی نیست،یعنی علاوه بر داشتن این شروط ، خواست واراده ی افراد دیگری هم ضروریه; حالا اگه خواسته ی این افراد با خواسته ی این شخص مخالف باشه تکلیف چیه؟

آیا اون شخص باید تسلیم بشه و ازخواستش صرفنظر کنه!؟

یا با توکل وامید از خدا بخواد که مسیر اهدافشوبرای رسیدن به مقصود هموارکنه؟

در بسیاری از موارد هم پیش میاد که معبود با خواسته وهدف ما موافق نیست وبه هرنحوی سعی می کنه به ما بفهمونه که شاید این هدف به صلاح ما نیست وما باید درخواسته مون تجدید نظر کنیم.

اینجاست که باید چشم بصیرت انسان بازبشه وحقایق رو خوب ببینه ; و حالا بعد ازروشن شدن حقیقت ، آیا حرکت در راستای خواسته ی قبلی خود و برخلاف خواسته ی خدا به صلاح ماست؟